Auteur: Kloos

‘Zijn we nou helemaal hierheen gevlucht om een snotaap te helpen met dingen die ze zelf zou moeten kunnen doen?’ Dat wordt in De verliezen, het derde deel van De singulariteit van Balsam Karam, geroepen door de grote zus van een meisje dat als asielzoeker in een westers land is beland. Dat deel bestaat uit oplichtende momenten uit het leven van dat meisje dat opgroeit in dat vreemde land. De soms heel korte prozaschetsen vormen samen het slot van dit boek en een prachtige collage van heldere, schrijnende, komische en soms ontluisterende ogenblikken die elkaar opvolgen in de tijd en langzaam duidelijk maken wat dit deel met de eerdere twee heeft te maken.

Op de site van literair tijdschrift Terras staat nu de derde, laatste voorpublicatie online met een aantal van die inkijkjes in het leven van een jonge asielzoekster.

De singulariteit is geen autobiografisch verhaal, maar de schrijfster heeft in interviews laten weten dat haar eigen leven wel een bron is geweest en dat episodes als die met de hondenpoep helaas geen pure fictie zijn. Zo is er ook sprake van een klasgenootje dat naast haar komt zitten en een hakenkruis in haar arm blijkt te hebben gekerfd. Hoe dat precies zit en hoe het de meisjes en vrouwen in dit boek verder vergaat, kun je 4 oktober te weten komen, want dan ligt deze uitgave van uitgeverij Kievenaar in de boekhandel.

Voor wie het Zweeds machtig is, staat er op de site van Vi läser een interview over onder andere de autobiografische aspecten van Karams werk.

Of lees Hoe er geen ruimte tussen de lichamen overblijft en Voorproefje van ‘een gruwelijk sterk boek’, de inleidinkjes bij de eerste en tweede voorpublicatie.