interview met het bushokje
Marcanti-eiland
achter me stonden vroeger
op een zandvlakte in de winter
de kermisgasten
die zijn nu verstopt aan de overkant
tussen de markthallen en de begraafplaats
soms ben ik een bed
en vaak slachtoffer
van vandalisme
ik zat een keer
vol met kogelgaten
als iemand bus na bus
niet instapt de ogen gesloten
het hoofd tegen mij rustend
wou ik dat ik de rokken
van zijn moeder was
mijn glas rammelt
zachtjes bij het remmen
en optrekken van mijn vrienden
de nachtbussen
om de zoveel jaar krijg ik gratis
een complete makeover
ik begin nu te rotten
in mijn betonpoeren
maar zo lang de stad blijft
zal ik wel blijven
ik word ook op gezette tijden gereinigd
eind jaren tachtig
was er een klein punkmeisje
dat steeds weer glasnost op mij spoot
vorige week verkondigde ik nog:
weg met de kazen!
het mooist is het
als ik vol stroom
met lijven op zoek
naar de gewenste afstand
van elkaar en de regen
ik heb een keer gedroomd
dat ik midden op straat stond
en iedereen dwars door me heen reed
de volgende dag
was ik tijdelijk opgeheven
wegens wegwerkzaamheden
dat moeten ze niet te vaak doen
dat is niet goed
voor het zelfvertrouwen van een bushalte
ik heb een neef
waar nooit iemand uitstapt
Uit de bundel
Je ziet hier iedereen voorbijkomen
de Westerparkse gedichten
© 2010 Hans Kloos
Ook opgenomen in de bundel zoekresultaten… en in de bloemlezing Dichters in de Prinsentuin 2008.