hij ligt, hij wacht.
Het heeft al zo lang geduurd.
Hij kijkt tussen de poten
van de tafel door – hij hangt
met zijn tong uit zijn bek
in de koelte van de vloer.
Hij is de hond.
Het heeft al lang geduurd.
Hij ligt en wacht –
niet op restjes, kruimels,
kuiten of botten.
Hij is de hond
onder de tafel.
Lang heeft het al geduurd.
Hij is oud maar niet oud genoeg
om al te wachten op de dood
– hij kijkt naar voeten
die voor eeuwig van de vloer willen.
Hij is de hond.
Het duurt heel lang.
Er staat soms iemand
op zijn staart
onder de tafel – hij blaft.
Hij is de hond.
Hij wacht.
Het duurt lang.
Hij wacht
op een hond
onder je tafel
_______
_______
_______
uit de bundel de hand boven het hoofd
1994
© Hans Kloos
Dit is het gedicht dat volgens de criticus van De Groene Amsterdammer, Erik Lindner, een van de mooiste is die hij kent. Hieronder kun je ernaar luisteren in een opname bij de dichter thuis voor het radioboekenprogramma van de VPRO met een korte introductie door Wim Brands:
“Zo kan een gedicht je een bundel in trekken. Het overkwam mij met de hand boven het hoofd van Hans Kloos. Luistert u maar naar dat gedicht.”
Wim Brands in VPRO’s Boeken