Springen en morrelen

Habitus, het Nederlandse poëziedebuut van oud-Cu­ra­çao­se Radna Fabias, maakte allerwegen indruk en werd bekroond met een hele rits prijzen. Dat maakte buitenlandse uitgevers nieuwsgierig. Binnenkort verschijnt de bundel dan ook in de VS, integraal vertaald door de eveneens veel geprezen, gelauwerde en ervaren David Colmer.

Recentelijk ontstond er een brede maatschappelijke discussie – die betiteling verdiende het bijna wel – over een vertaalproject in omgekeerde taalrichting. Wie moest, kon, mocht de Amerikaanse Amanda Gorman in het Nederlands vertalen? Er zijn genoeg overeenkomsten met de vertaling van Habitus waardoor ook deze tot ophef zou kunnen leiden.

Representatie blijft in dezen een probleem, maar ik vermoed dat er minder onenigheid zal ontstaan,  niet alleen omdat de vijver met literaire vertalers uit het Nederlands naar het Engels een beduidend kleinere plas is dan die met vertalers uit het Engels naar het Nederlands, maar vooral door de kwaliteit van de vertaling en door het vertaalproces dat Colmer beschrijft in een nawoord dat hij schreef vlak voor het debat rond Gorman losbarstte.

Een voorpublicatie van dat nawoord kun je nu in een vertaling van mij lezen op de site van Filter, het tijdschrift voor vertalen, onder de titel Springen en morrelen.

PS Een curiosum waar Colmer tijdens research voor de vertaling op is gestuit: ik lijk de enige te zijn die het in schrift vóór Fabias ooit over ‘hijgend gevaar’ heeft gehad.