In deze dagen waarin de beschamende problemen rond een asielzoekerscentrum worden opgelost met een ‘veiliger’ non-oplossing en de kinderen van aanhangers van Forum voor Democratie worden opgeborgen in de ‘veilige’ omgeving van een eigen school, moest ik denken aan een gedicht dat ik als dichter van de dag ooit schreef bij een uitzending van het programma Dit is de dag op Radio 1.
Ik heb die telefonische voordracht – dichters van de dag zaten thuis aan een gedicht bij de uitzending te werken – uit mijn digitale archief gevist. Het gedicht heeft een ondertitel met twee namen. Daar mag Thierry B. die van hem wel bij denken.
Na de uitzending werd ik gebeld door iemand van de redactie van het programma. Zij waren zelf weer gebeld door verontruste luisteraars. Die vonden het heiligschennis dat ik als sjabloon voor mijn gedicht een bekende tekst uit de Bijbel had gebruikt. Of ik daar voortaan aan wilde denken. Dat denken lukt wel, bijvoorbeeld dat mijn contravorm ook de klassieke status van het origineel aantoont. Als dat ‘denken’ ‘niet meer doen’ moet betekenen, kan ik het niet beloven. Voor dat soort veiligheid ben ik niet in de wieg gelegd.
Veiligheid is mijn leidsel
een lied van Henk en Ingrid
Veiligheid is mijn leidsel, mij ontbreekt iets;
Zij doet mij me neerleggen in angstige wijken;
Zij roeit mij in troebele wateren;
Zij verkwikt mijn vrees.
Zij leidt mij in de eenzijdigheid
om harer populariteits wil.
Zelfs al leef ik in een land van grote vrijheid,
ik vrees het kwaad,
want zij blijft bij mij;
haar leus en haar slogan, die omringen mij.
Zij richt voor mij een tafel aan
waaraan ik geen disgenoot vertrouw;
Zij vult mijn hoofd met haarzelf,
mijn beker is nooit vol,
Ja, angst en argwaan zullen mij volgen
al de dagen van mijn leven;
ik zal in het huis van veiligheid verblijven
tot in lengte van dagen.
Zogenaamd gedicht van de dag, geschreven en voorgedragen tijdens de uitzending van het programma ‘Dit is de dag’ op Radio1, 17-2-2011.