‘Een gedicht lezen, hoe doe je dat? Een onbeantwoordbare vraag natuurlijk, maar van Patricia Hampl kunnen we wel iets belangrijks leren: neem er de tijd voor. Voor Terras #16 ‘Over de grens’ vertaalde Hans Kloos een fragment uit The Art of the Wasted Day, een boek over de kunst van het terugtrekken en nietsdoen. Daarin demonstreert Hampl hoe het gedicht ‘Liggend in een hangmat op de boerderij van William Duffy in Pine Island, Minnesota’ van James Wright, dat ze decennia in haar hoofd meedroeg, haar steeds tot een andere conclusie brengt – en dan vooral Wrights slotregel, ‘Ik heb mijn leven verkwist’. Erkent Wright er zijn verslagenheid mee, zijn ditjes-en-datjes dichterschap? Snoeft hij een lelie des velds te zijn? Of zit de verkwisting er juist in dat hij zijn leven niet genoeg heeft verkwist? Voor Hampl is het laatste woord hierover nog niet gezegd.’
Met deze woorden laat de redactie van literair tijdschrift Terras op Facebook weten dat een groot deel van Patricia Hampls essay over haar lezing van Wrights gedicht nu niet alleen op papier te lezen is maar ook op de website van het tijdschrift.
Het was een mooie vertaalklus. Ik had daarbij het gedicht onvertaald kunnen laten – er zijn genoeg Nederlandse essays verschenen met onvertaalde poëziecitaten – maar ik houd niet van half werk. En de uitdaging was nu juist die slotregel. Die moest in het Nederlands ook meerdere lezingen mogelijk maken. Normaliter zou ik ‘I have wasted my life’ anders hebben vertaald, beter, zou ik bijna zeggen. Waarom het nu toch dit werd, wordt wel duidelijk uit wat Hampl schrijft.
Misschien ga ik bij een volgende gelegenheid nog eens dieper in op de (on)mogelijkheden van deze vertaling. Lees het stuk eerst maar eens.