Rode zakdoek

Robin Robertson, auteur van het door mij vertaalde Hier maak ik mijn stad, zou dit najaar naar Den Haag komen voor het Crossing Border Festival.

Robin Robertson
Image: Goldsmiths Prize

Dat kon vanwege covid-19 niet doorgaan. Het festival besloot echter om zo veel mogelijk online te laten doorgaan en dus zat Robertson op de avond van de verkiezingen die Donald T verloor – de naam van de man valt ook even – achter zijn bureau in Londen te praten met literair recensent Hans Bouman in een Haags theater.

Dat gesprek kon je online volgen en inmiddels staat het interview op internet. Het vormt een aardige inleiding op het boek en er wordt ook kort gesproken over het proces en de vermoede kwaliteit van de vertaling. Als je op de clip klikt, zou hij op het punt (27:20) moeten starten waar Robertson eerst een fragment uit het boek voorleest waaruit blijkt dat de politie in de VS ook ruim een halve eeuw geleden al mensen neerschoot zonder dat dit nodig was. Vervolgens gaat het over de vertaling.

Aan het begin van het interview leest de dichter ook het begin van het boek voor. De vertaling van die eerste bladzij staat online op de site van boekhandel Athenaeum. Een ander vertaald fragment vind je op de site van literair tijdschrift Terras.

Een van de vele lovende recensies stond in de NRC en kun je op de site van recensente Shira Keller lezen en de vertaling is ook genomineerd voor de Filter Vertaalprijs 2020. Hier volgt het einde van het andere fragment dat Robertson voorleest:


Billy is nergens te bekennen.

Alleen een politiebak die de hoek
van 4th en Los Angeles op was geslipt,
zwaailichten als van een carrousel, en twee rennende agenten
die schreeuwen, ‘Halt – politie!’, naar die vent
die 3rd al helemaal door is
en nu halverwege het blok naar de St Vibiana.
Hij blijft staan,
stapt uit het donker, spreidt
zijn handen, vormt zo
een staande ster.
Hij schreeuwde misschien iets,
maar hij was te ver weg om er iets van te kunnen maken.
Dan grijpt hij plotseling naar zijn borstzakje
en lijkt er een rode zakdoek uit te halen,
doet een stap terug,
wankelt,
scheurt er dan nog één
zo uit zijn gezicht.
Pas toen hoorde Walker het,
het geluid van de schoten.

4 reacties op “Rode zakdoek”

Laat een reactie achter op hein aalders Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *